- Geschreven door Huibert Veth, Omroep Gelderland
Hoogbegaafde Reint raakte depressief door falend onderwijssysteem
- Ankeiler: Bijna twee jaar heeft de 17-jarige Reint van Mullekom uit Renkum nodig gehad om te herstellen van de depressie en burn-out waarin hij belandde na een aaneenschakeling van traumatische onderwijservaringen.
RENKUM - Bijna twee jaar heeft de 17-jarige Reint van Mullekom uit Renkum nodig gehad om te herstellen van de depressie en burn-out waarin hij belandde na een aaneenschakeling van traumatische onderwijservaringen. Al in de kleuterklas vond de hoogbegaafde Reint dingen snel saai, herinnert hij. "Ik denk dat daar de eerste tekenen al waren." Het niet-passende onderwijs bracht hem vervolgens steeds verder richting de afgrond. En daar heeft hij tot op de dag van vandaag last van.
Toen Reint drie jaar was, wist hij het alfabet en kon hij in het Engels tot tien tellen, weet vader Eric. Al na een paar weken in groep 1 moesten zijn ouders 'een huilend kind achterlaten', vertelt vader. "Dat deed ons pijn. Hij voelde zich er niet thuis."
Groep 2 sloeg Reint over en in groep 3 had hij vooral interesse in de stof van groep 4. "Toen liep hij dus al twee jaar voor op zijn leeftijdgenoten." Maar 'het kwartje viel' een jaar later, toen Reint door zijn gedrag niet te hanteren werd. Op een IQ-test bleek Reint enorm hoog te scoren. "Toen werd voor ons als ouders pas duidelijk hoe hoogbegaafd hij wel niet was."
Een band met de leerlingen op zijn reguliere basisschool had Reint niet en hij voelde zich er ongelukkig. "Ik werd niet uitgedaagd", weet Reint. "Het was allemaal te simpel." Het maakte dat hij 'druk en luidruchtig' werd.
'Afzien en uitzitten'
In groep 4 stapte hij over naar een leonardoschool voor hoogbegaafden, die destijds nog bestond. De eerste jaren daar ervaarde hij vrij positief. "Het onderwijs was passender en we kregen extra vakken als Engels en schaakles." Tot hij in groep 6 weer een docent kreeg die 'minder ervaring had met hoogbegaafdheid'. "Ik kreeg vooral meer werk in plaats van uitdagender werk."
Dat was 'afzien en uitzitten', blikt Reint terug. Hij werd depressief. Zijn enige wekelijkse hoogtepunten waren de gastlessen van de al gepensioneerde 'professor Pim' die biologie en scheikunde kwam geven. Er werd een neerwaartse spiraal ingezet van niet werken en daar vaak ook mee wegkomen, zag vader Eric.
'Ik liep vast'
De stap naar de middelbare school waar hij bij OPUS in Arnhem hoogbegaafdenonderwijs voor de onderbouw ging volgen, bleek al snel geen succes. Ook daar was hij volgens zijn vader 'een uitzondering'.
"De focus lag te veel op het stampen: al het huiswerk moest gedaan en gemaakt worden, terwijl ik dingen vaak al lang snapte", vervolgt Reint. Daardoor deed hij vrijwel niets meer, wat hem ook weer in de problemen bracht. Hij moest de derde klas overdoen. "Dat vond ik heel lastig omdat ik het idee van mezelf heb dat ik dingen goed moet kunnen. Ik had nooit hoeven werken voor de dingen die ik deed. Ik liep vast."
De jaren van ellende hadden zich opgebouwd. Het ging niet meer.
Reint rekende het zichzelf aan dat hij ondanks zijn hoogbegaafdheid niet in staat was om gemakkelijk zijn school te doorlopen, zag zijn vader. "Hij legde de schuld vooral bij zichzelf neer. Misschien ook wel logisch. Hij kreeg veel negatieve feedback, ook van docenten. Hij moest en zou meegaan in een systeem dat gewoon niet bij hem paste." Reint trok zich steeds meer terug en 'zonderde zich af'. "Hij probeerde maatschappelijk gewenst gedrag te vertonen en verloor daarbij zichzelf."
'Docenten zagen een eigenwijze puber'
In de bovenbouw was er sowieso geen hoogbegaafdenonderwijs meer, waardoor het stukje begrip en begeleiding dat er nog wel was helemaal wegviel. Ook volgde een reorganisatie. "Er was niemand meer die écht wist hoe ik in elkaar zat", ervaarde Reint. "De jaren van ellende hadden zich opgebouwd. Het ging niet meer." Veel docenten zagen 'een eigenwijze puber die zijn werk niet wilde doen'. "Maar het probleem was dat het niet bij me paste."
Onder meer de 'rigiditeit en inflexibiliteit' van alle regels waar Reint aan moest voldoen, deden hem volgens zijn vader de das om. Als ouders maak je in dit soort situaties ook fouten, erkent hij. "Je weet het vaak ook niet. Alleen dat het anders moet dan het daarvoor ging. Het besef hoe kwalijk het allemaal geweest is voor hem, komt soms pas later."
'Kaarsje ging volledig uit'
Zijn depressie kwam weer terug, maar dit keer nog veel heftiger. Reint kreeg een burn-out. Hij kwam eerst een paar maanden 'zonder enige begeleiding' thuis te zitten. "Hij was helemaal leeg, opgebrand, apathisch en lusteloos", zag vader. "Reint was er niet meer."
Toen het kaarsje 'volledig uitging' vond hij bij Welzien, een zorginstelling voor uitgevallen hoogbegaafden in Elst, 'de rust die toen nodig was'. Dat hij inmiddels twee jaar nodig heeft gehad om te herstellen van zijn onderwijstrauma is best heftig, realiseert Reint. Nu probeert hij 'met hernieuwd zelfvertrouwen' toch weer wat onderwijs op te pakken.
Lees morgen verder over onder meer de financieringsproblemen waar Reint en zijn ouders in dit traject tegenaan lopen en hoe instanties naar elkaar blijven wijzen.
